Ulerika Zena
Urodzona: 1987
Uduszona: 13 marca 2003 r.
Miejsce zamieszkania: Kusterdingen niedaleko Tybingi
Pochodzenie: Albania/Kosowo
Dzieci: brak (miała tylko 16 lat)
Sprawca: jej ojciec Latif (w chwili popełnienia zbrodni 42 lata)

Ulerika przyjechała do Niemiec z rodzicami jako dwulatka w 1989 roku. Dorasta w okolicach Tybingi, jest dobrze zintegrowana, została nawet wybrana na przedstawiciela szkoły. Jej ojciec Latif widzi, że jej zachodni styl życia splamił honor jego rodziny. Ten inżynier ciepłownictwa nie jest religijny, ale bardzo tradycyjny i patriarchalny. Kiedy jego najstarsza córka zakochuje się w Mirsadzie (który ma albańskiego ojca, ale "tylko" bośniacką matkę), ojciec wpada w szał i dusi ją w piwnicy swojego domu. Ciało wrzuca do stawu w kamieniołomie. Później jej matka Hanife wyjaśnia, że przyczyną morderstwa była również jego nienawiść rasowa.

Następnego ranka ojciec zgłasza zaginięcie córki i opowiada policji prostą historyjkę o porwaniu. Nie wytrzymuje jednak długo i przyznaje się do morderstwa.

Twierdzi też, że równie dobrze mogło się to przytrafić jego rzekomo niewiernej żonie. Nienawiści rasowej najwyraźniej towarzyszyła nienawiść do emancypacji i wolności.

Retrospekcja: Matka Uleriki, Hanife, w wieku 16 lat została w Kosowie siłą wydana za mąż za mężczyznę, którego nie znała. Jej siostra została wydana za jego brata. Latif od początku bił swoją żonę (i prawdopodobnie matkę). Kiedy miała 18 lat, urodziła pierwszą córkę, Ulerikę. Potem rodzina uciekła do Niemiec. Tam Hanife zapisuje się na kurs językowy - wbrew woli męża, który nigdy nie uczy się niemieckiego. Później szuka pracy, najpierw w piekarni, potem w domu starców. Im bardziej staje się niezależna, tym bardziej mąż ją maltretuje. Nie rozwodzi się jednak, bo grozi, że wtedy zabije ją i córki.

Jednak po zabójstwie Ulerika, Hanife rozwodzi się z nim po 18 latach brutalnego małżeństwa. Przyjmuje swoje panieńskie nazwisko Gashi i wraz z trzema młodszymi córkami przenosi się w inne miejsce. W styczniu 2005 roku ukazuje się jej książka: Mój ból nosi twoje imię zostaje opublikowana.

Ojciec zostaje skazany w grudniu 2003 roku na piętnaście lat więzienia za morderstwo z niemoralnych pobudek. W czasie pobytu w więzieniu grozi, że jego była żona i córki zostaną zabite przez zabójcę na zlecenie. Ponadto, jego albańska rodzina miałaby teraz "zaopiekować się" przyjacielem Uleriki, Mirsadem. Jego apelacja zostaje odrzucona. Jeśli ponownie wyjdzie z więzienia, w każdej chwili może zagrozić swojej byłej żonie, a zwłaszcza córkom. Zgodnie z albańskim prawem zwyczajowym Kanun i tak jest niewinny: ojciec ma prawo zabić swoje dzieci. Niektórzy krewni, którzy również mieszkają w Niemczech, widzą to w ten sposób i otwarcie mu współczują.